Gebroederlijk?

Vorig weekend stuitte ik, bladerend door de dikke zaterdagkrant, op een afbeelding die de redacteur van dienst een ‘familiefoto’ had genoemd. Ik zette mijn koffie even neer om deze foto eens goed te bestuderen. Hoewel de personen op de plaat verre van familie van elkaar waren, kon ik wel begrijpen waarom de term was gebruikt. Op de foto stonden alle regeringsleiders, staatshoofden en andere hotemetoten die op de eerste dag van de klimaatconferentie in Dubai waren aangekomen keurig opgesteld, zij aan zij en vier rijen hoog. Zo ongeveer maken wij ook elk jaar een aandenken van onze familiedag voor het digitale plakboek. Daarachter hingen alle vlaggen van de deelnemende landen tegen een decor van protserige en megalomane bouwkunst, enfin, laat dat maar aan de Golfstaten over.
Hoewel hier nog gebroederlijk naast elkaar, ging het de dagen daarna er zoals verwacht flink aan toe; zal wel iets met botsende belangen, trainerende multinationals, het gebruikelijke vingerwijzen en elkaar bij de ingang vertrappende lobbyclubjes te maken hebben. Ik zeg met opzet ‘gebroederlijk’, want tussen de massieve muren die werden gevormd door een kleine 200 donkere pakken, ontwaarde ik met moeite een handvol vrouwen.
Sta er nog even bij stil: het is 2023, we hebben te maken met een klimaatcrisis die als een tsunami op ons af komt rollen en die het leven op de hele planeet verregaand overhoop zal gaan gooien de komende decennia. En op de klimaattop waar we die problemen moeten gaan tackelen zijn slechts een handvol topvrouwen aanwezig, die dus de halve wereldbevolking zouden moeten vertegenwoordigen. En er is blijkbaar niemand die hier een punt van maakt, tenminste ik heb het nergens gelezen, of mis ik iets, dames?
Moet ik me als witte, iets oudere man hier nou zo druk om maken, vraagt u zich misschien af. Dan moeten die vrouwen maar meer lawaai maken als ze ook gehoord willen worden. Maar ik denk, misschien naïef hoor, dat als de grote meerderheid van de deelnemers eens een keer vrouw zou zijn geweest, zou dat nou een hele andere uitkomst van zo’n klimaattop hebben opgeleverd? Ik bedoel, het voornemen is, na deze Dubai-top, dat de wereld afscheid gaat nemen van fossiele brandstoffen, maar hoe ‘hard’ is zo’n male-uitspraak nu helemaal? Enfin, volgend jaar in Azerbeidzjan komt er een nieuwe kans…