S(CH)ORRYMORRIE

Vroeger, zo rond de 18^e en 19^e eeuw, waren wij niet zo een gezellig volkje. Ja, wel voor onszelf – maar naast de handel in onder andere suiker en katoen waren we ook niet vies van een flink staaltje mensenhandel. Slavendrijven. Hoe donkerder de huidskleur, hoe vreselijker de slaaf behandeld werd. De slaven werden als opgehokte varkens verscheept. Eén op de acht kwam bij die oversteek te overlijden. Gezinnen werden gescheiden. De witte mens was superieur aan de gekleurde.
Op 1 juli 1863 wordt de slavernij in Nederland afgeschaft. Keti Koti, wat ‘ketenen gebroken’ betekent, is de herdenkingsdag aan de gruwelijkheden uit die tijd.
Niks mis mee, zou je zeggen. Dat dacht Wim-Lex ook. Die stond uit de grond van zijn hart afgelopen zaterdag een excuus te maken waar zelfs deze pretletter een beetje stil van werd. De sipsorry werd met luid gejuich ontvangen.
Het gaat bij de herdenking van Keti Koti niet om dat ‘wij’, hedendaagse witsnuiten, iets fout hebben gedaan. De huidige generatie kan natuurlijk niks doen aan de gruwelijkheden die destijds hebben plaatsgevonden. Maar feit dat we het erkennen, begrip tonen en dat er op discriminatie-vlak nog een flinke slag te slaan is, kunnen we niet langer ontkennen. We zijn inmiddels in 2023 dusdanig beschaafd dat we gewoon een goed gesprek met elkaar kunnen aan gaan, toch? Dat we volwassen en rustig met elkaar converseren en van gedachten wisselen? Dat we luisteren en met respect met elkaar omgaan?
Dat we geen Keti Koti-kunstwerken in Eindhoven naar de grond hengsten? Dat we het nóóit in ons hoofd zouden halen om een slavernijmonument in Vlissingen met racistische, rechts-extremistische leuzen te bekladden? Dat we elkaar uit laten lullen? In 2023 kunnen we toch met empathie naar elkaars verhaal luisteren en elkaars angsten en gevoel erkennen? Of je nou boer, burger of buitenlander bent? We zijn na de 18^e eeuw toch dusdanig geëvolueerd dat we elkaar niet meer de huid vol schelden, onderscheid maken tussen rassen of dingen vernielen?
Kennelijk niet. De vernielingen en racistische uitingen in onder andere Eindhoven en Vlissingen laten ironisch genoeg zien dat er nog een lange weg te gaan is. Ik stel voor om de Keti Koti-kutte-vandalen hun excuses te laten maken. Wél namens zichzelf. ‘Sorry, onze naam is schorriemorrie!’