IEW-SNIEW

‘Wit. En koud. En nat en als het op je lijf valt,’ vertelt de egel uitgelaten, ‘dan is het weg.’
De dieren zitten in de stal. De schapen zijn al een tijdje foetsie, maar voor de rest is het bonte boeltje compleet. Het ruikt naar stro en brokjes, de lievelingsgeur van de zwarte koe. Nu is bijna alles zijn lievelingsgeur, vooral dingen die je eten kan. Zijn hobby is liggen en nadenken, hoewel hij dat laatste soms vergeet.
‘En hoe heet dat?’ vraagt Heintje, de roodbruine pony.
‘Sniew,’ antwoordt de egel, ‘natte sniew. Het smaakt naar water.’
De dieren zien het. Het gezicht van egel heeft rode blosjes en is nat.
‘En hoe ziet droge sniew er dan uit?’
Dat weet de egel even niet. Maar dit is natte sniew en dat komt vaak zomaar uit de lucht vallen.
Het is wit buiten. Overal ligt sniew, ook op de takken en het gazon. De zwarte pony heeft wel eens gevraagd wat het verschil is tussen gazon en wei. De rooie kater wist het zeker en vertelde dat een machine het gras van het gazon eet, en de dieren die van de wei.
Plots schuift de staldeur een beetje verder open. De twee schapen staan buiten en hebben een kartonnen plaat meegenomen. Aan de plaat zit een strotouwtje gebonden.
‘Wat gaan jullie doen?’ vraagt de egel, ‘is dat een kleurplaat?’
De schapen schudden hun hoofd. ‘Ga maar zitten, egel, dan zie je wel wat er gebeurt.’
De egel schuifelt naar het karton en gaat voorzichtig zitten. ‘En nu?’
Eén van de schapen pakt het touw in zijn mond en trekt voorzichtig. De egel glijdt naar voren en kirt: ‘dit lijkt wel een vliegend tapijt!’
De dieren kijken verwonderd. Het schaap trekt het vliegende karton door de sniew en de egel hikt van het lachen. Het schaap proest ook en moet daardoor een beetje plassen. Als hij klaar is, roept de egel: ‘Nu ligt er pas natte sniew!’
De dieren in de stal komen voorzichtig naar buiten. Zij willen ook een keer. Het zwarte rund staat als laatste op, wandelt de wei in en neemt een likje van de sniew.
‘Iew. Gele sniew smaakt niet naar water. Of naar stro,’ fluistert hij zacht en kijkt beteuterd.