Stedendriehoek
We twijfelden of onze afspraak moest doorgaan. Mijn vriendin Karin en ik zouden gezellig een terrasje doen in Apeldoorn. Even ontspannen na een drukke periode. Zij heeft een overvolle baan en ik ook.
Nu het zo ver was, twijfelden we via app of het verstandig was. We waren allebei erg moe, een beetje té. Soms kan iets gezelligs juist bijdragen aan de uitputting. Dat weten we als geen ander en nu we vijftigers zijn, is het soms verstandig om te kiezen voor de rust.
We kwamen er niet uit… De een moest nog dingen regelen voor haar kinderen, de ander moest nog werken aan een klusje… Wat zouden we doen… Het was geen duidelijke ja en ook geen duidelijke nee.
Pas tegen middernacht hakte ik de knoop door. Nee, we zouden het niet doen. We waren duidelijk allebei nog te druk. Het was beter om de gevolgen voor te zijn (hoofdpijn, hyperventilatie, stressreactie) en eerst rust te pakken. Zo gezegd, zo gedaan.
Eenmaal op de dag zelf, voelde ik me nog steeds de verstandige vrouw – inclusief de spijtgevoelens die daarbij horen. Toen ik een ommetje maakte richting de stad, zag ik dat het precies het tijdstip was waarop we eigenlijk hadden afgesproken. Ik belde haar om te kijken waar ze was.
Karin was in de stad om iets te ruilen bij een winkel. Dus ja, gezellig, ze kwam mij tegemoet en we gingen alsnog naar een terras. Tevreden zochten we op de kaart uit waar we zin in hadden en we kozen veel te veel – heerlijk.
Nog geen tien minuten later reed het draaiorgel voor, precies waar wij zaten. De serveerster kon ons niet meer verstaan. Lacherig en schreeuwend praatten wij bij. Wij concludeerden luidkeels dat het zo gezellig was. Maar uitputtend was het wel.
“Weet je wat mij opvalt? Dat de kinderen zomervakantie krijgen! Heerlijk! Voorlopig hoeft de wekker niet te worden gezet, ik hoef de kinderen niet vooruit te jagen. We gaan lekker op ons gemakje door de dagen, ik zie er enorm naar uit. Op school was iedereen blij, we hebben een leuk bedankje geschreven voor de juffen. Mijn oudste gaat naar groep 8, dus we moeten gaan denken aan een middelbare school. Dat wordt wel spannend. We gaan open dagen bezoeken en hij mag natuurlijk zelf meebeslissen over wat het precies wordt. Maar eerst is er de vakantie. We gaan ook nog met de caravan weg, maar het voornaamste is dat we lekker niks doen!” – Marije
Regina, 39 jaar, Deventer: “Meer structuur voor mijn kinderen bieden. Dat is nu even een issue. Het is nu einde schooljaar en ook minder gestructureerd op school. Mijn oudste heeft daar last van. Dus ik denk: ik moet daar ook iets aan doen. Maar ik wil ook ruimte laten voor creativiteit. Ik hou zelf eigenlijk niet van structuur, ik ben best wel chaotisch. Misschien moet ik dat beter inplannen. Bijvoorbeeld niet meer ‘s ochtends discussiëren over wat je aantrekt, maar ‘s avonds kleren klaarleggen voor de volgende dag.”
Katinka, 53 jaar, Zutphen: “Het voordeel van ouder worden vind ik dat je steviger op je benen staat. Je bent wat zekerder in je beslissingen en je kunt wat beter sturen. Op dit moment gaat het lekker en ik ben heel tevreden met hoe het gaat. Dus eigenlijk wil ik daar niets aan veranderen. Met werk gaat het goed; ik heb leuke opdrachten, lekkere afwisseling en leuke contacten. Daar zitten ook contacten bij die we al heel veel jaren hebben. Ik haal daar veel energie uit, ik vind het leuk.”
Marry, 62 jaar, Deventer: “Wat echt anders moet, is: we moeten ophouden met polariseren. Dat vind ik echt. Nu met de boeren ook, straks krijgen we nog een burgeroorlog. We moeten uitkijken met al die mensen die niet meer met elkaar kunnen praten. Ik vind het zorgwekkend. Ik wil dat mensen – en dat doe ik zelf ook – anderen niet van tafel vegen. Je moet met elkaar kunnen blijven praten. De tegenstellingen worden te groot, terwijl we eigenlijk allemaal als doel hebben om zo gelukkig mogelijk te leven in een welvarend land.”
