Stedendriehoek
Column Nanda Roep
Dit is het dilemma: Mijn zoon (17) zou graag meer geld hebben, maar hij zoekt geen baantje. Als moeder vind ik het belangrijk dat hij leert werken voor zijn geld. Toch is het niet zo dat hij niks doet. Elke dag oefent hij zich in het maken van 3D-modellen. Dat doet hij op zijn computer en dat doet hij met verve.
Aan de ene kant zou ik graag zien dat hij een leuke tienerbaan aannam, bijvoorbeeld bij een supermarkt. Aan de andere kant wil ik dat hij zijn passie ontwikkelt. Ik ben opgevoed door een vader die zei dat het niet uitmaakte wat ik zou doen, als ik maar zorgde dat ik een van de besten werd. Dan kun je, zo was zijn redenatie, er altijd geld mee verdienen.
Het kost ongelooflijk veel tijd en oefening voordat je iets goed kunt. Zelf heb ik als tiener ook nauwelijks baantjes gehad omdat ik aan het schrijven was. In de keuzes van mijn zoon herken ik dus ook nog eens mezelf…
Er zijn dingen die hij graag wil, maar waar hij zelf meestal geen geld voor heeft. Het gaat dan om specifieke Japanse strips, die je van voor naar achteren leest en van rechts naar links. Soms gaat het om artbooks van kunstenaars die hij bewondert.
Aan de ene kant is het een hobby die hij zelf moet bekostigen. Aan de andere kant is het ook goed voor zijn ontwikkeling. Je zou zulke boeken met een beetje goede wil ook studiemateriaal kunnen noemen.
Daarom betaal ik af en toe voor hem. Zeg maar: vaak. Eigenlijk is het: meestal. Maar dan heeft hij weer niet geleerd om zijn eigen geld te verdienen… Dus ja, dat blijft het dilemma.
“Ik heb mij ontzettend gestoord aan de discussie rond Johan Derksen en zijn grappig bedoelde verkrachtingsverhaal in Vandaag Inside. Je kon precies zien hoe dat in kleedkamers gaat en bij mannen onder elkaar. Lekker stoer doen en intussen gaat het ten koste van vrouwen. Ik snap heus wel dat sommige mannen niet meteen door hebben dat het niet leuk is en ook niet grappig. Maar ik snap niet dat ze er zo graag mee willen doorgaan. Sommigen zeggen dat je ook nooit meer een geintje mag maken. Maar hoe leuk is het als het ten koste gaat van vrouwen? Er mag nog steeds van alles, maar zorg dat het tenminste leuk is voor iedereen.” – Angela
Marion, 52 jaar, Zutphen: “Ik heb tegen mijn zoon gezegd: als jij vindt dat je mij moet trakteren op koffie met gebak of zoiets, dan is het voor mij moederdag. Als dat op 26 september is, dan is het in die maand dus moederdag. Met als gevolg dat ik op moederdag dus ook niks krijg. Dan denk ik: Je kunt op zijn minst toch wel een ontbijtje maken, haha. Nou is mijn zoon al 19, dus ik laat het helemaal aan hem over.”
Regina, 39 jaar, Deventer: “Nee, helemaal niet. Ik snap het eigenlijk niet zo goed waarom er zulke dagen zijn. Voor mij hoeft het niet dat mijn kinderen iets voor mij moeten doen. Ik vind het echt een commercieel iets. Meestal geven we wel een cadeautje aan mijn eigen moeder, maar ik heb eigenlijk nooit gevraagd wat zij ervan vindt. Ik vind het maar vaag; je moet toch altijd blij zijn met je moeder? Ik weet niet waarom daar weer iets speciaals aan gekoppeld moet worden.”
Katinka, 52 jaar, Zutphen: “Wij vinden in ons gezin cadeautjes niet zo nodig. Ik ben altijd wel lekker van het ontbijtje op bed. Naar mijn eigen moeder toe is het anders. Zij wordt een dagje ouder, dus dan zorg ik wel dat ik ernaartoe ga. Met een bloemetje, of iets leuks. Nu mijn ouders ouder worden, heb ik sowieso wel het gevoel: als ik kan, moet ik ernaartoe. Dus ook met moederdag. Maar in mijn eigen gezin zit het verder wel goed, ik voel me wel gewaardeerd als moeder zijnde.”
