Stedendriehoek
Column Nanda Roep
‘Mam, weet je wel wat dat betekent?’ vroeg mijn tienerzoon met ingehouden verbazing. Ik had hem een website doorgestuurd. Er was een gadget te koop waarvan ik dacht dat hij die misschien leuk zou vinden. Als goede moeder wilde ik het wel aan hem cadeau doen.
Mijn zoon antwoordde uit zichzelf: ‘Dat is een seksdemon. We gamen daar ook mee.’
Ik proestte het uit. Op slag voelde ik me het oude vrouwtje dat opgeblazen condooms uitdeelt alsof het ballonnen zijn.
Ken je het verhaal van de moeder die aan iedereen appte dat oma was overleden? Zij stuurde erbij: ‘LOL’. Ze dacht dat het ‘Lots of love’ betekende. Haar dochter moest haar uitleggen dat het stond voor ‘Laughing out loud’. Maar toen had de hele familie het bericht al gekregen…
‘Een seksdemon?’ vroeg ik niet-begrijpend. Wat moest ik me daar nou weer bij voorstellen! Als je mij zou laten raden naar de betekenis van deze website, zou ik eerder aan een spin hebben gedacht. Ze heet namelijk ‘Succubus’ en ze verkopen punky dingen. Kleding met spinnenwebben, pompoenen voor Halloween…
Mijn zoon vertelde verder. Deze Succubus (hij spreekt het Engels uit, ik op zijn oer-Hollands) neemt bezit van gewone vrouwen om daarna seks te hebben met mannen. Zo komt de demon aan haar energie.
Natuurlijk begon ik meteen te googelen. Mijn zoon riep hardop dat hij niet kon geloven dat hij dit gesprek had met zijn moeder. Ik bleef maar lachen…
Wat bleek? Succubus stamt uit het middeleeuwse joods-christelijke volksgeloof. Ze leefde in mythes en legenden. Moderne games hebben dergelijke creaturen eigentijds tot leven gewekt – iets, waarvoor ik als schrijfster veel respect heb. ‘Er is ook een mannelijke variant, de incubus,’ las ik voor.
En er is dus ook de webshop, waar ze geinige punky dingetjes verkopen. Maar die hoefde hij niet.
“Mij valt het op dat al mijn sokken kapot zijn! Het is een superklein en onbelangrijk onderwerp, maar irritant is het wel. Elke dag gaan mijn sokken weer stuk. ’s Ochtends pak ik een setje nieuwe, schone sokken. Trek ik ’s avonds mijn schoenen uit, zitten er gaten aan beide kanten. Heb ik soms ineens jubeltenen gekregen? Zijn het mijn winterlaarzen? Of komt het soms door het vele wandelen tijdens de pandemie…? De afgelopen twee jaar heb ik veel meer gelopen dan ik normaal zou doen. Of zijn de sokken van veel slechtere kwaliteit geworden? Het gaat nergens over, maar het is irritant!” – Natasja
Regina, 39 jaar, Deventer: “Ik zou willen zeggen: met mijn natuurlijke immuniteit kom ik nergens binnen. Terwijl je denkt: ‘Tegenwoordig maakt het niet meer uit of je gevaccineerd bent, want iedereen krijg omicron’. Voor de pandemie ging ik veel en graag naar de horeca. Ook na de eerste lockdown waren wij juist voorlopers. Toen waren mensen nog wel bang om uit eten te gaan, maar wij gingen al veel. Maar omdat ik niet gevaccineerd ben – nee wacht: omdat ik natuurlijke immuniteit heb, mag dat nu niet.”
Saniye, 41 jaar, Apeldoorn: “Ik heb tot nu toe zoveel mogelijk wel bij de horeca besteld en afgehaald. In plaats van een patatje om de hoek bestelde ik bij de restaurants die je het gunt. Juist om ze te steunen. Ik heb het wel echt gemist. Het was een beetje schraal zonder dat, een ongezellige tijd. Ik ben erg van ad hoc afspreken, van oh, we kunnen wel even daar gaan zitten. Vooral voor de koffietjes, bijvoorbeeld als je iemand onderweg tegenkomt. Het is fijn dat dat nu weer kan.”
Ganna, 45 jaar, Apeldoorn: “Nee. Ik breng mijn geld liever naar het theater, dat is gewoon zo. Er staan al veel voorstellingen in de wacht die nog ingehaald moeten worden. Ik had Lenny Kravitz staan, Hans Teeuwen en Bebel Gilberto… Dus laat maar komen. De eerste is een concert in Duitsland, van Tash Sultana, dus daar kunnen we gewoon heen. Het is allemaal al betaald, dus het is wachten op het seintje dat ze weer gaan optreden.”
