Stedendriehoek
Door: Peter van den Boom
Even leek er een einde te komen aan mijn wekelijkse column. De inmiddels ex-eigenaar had onverwacht het einde van de Deventer Post aangekondigd. Maar zie, toch weer een nieuwe aflevering, weliswaar in een andere krant en op een nieuwe plek.
Ook in Nieuwsblad Stedendriehoek is ruimte voor een wekelijkse kritische noot als de omstandigheden daar om vragen, graag zelfs werd mij verteld. Die uitdaging neem ik gretig aan. Voor de lezers die het lokale nieuws alleen via deze krant tot zich nemen ben ik nieuw, dus ik zal mijn best doen om u met een persoonlijke invalshoek voor het Deventer wel en wee te interesseren.
Wat ook nieuw was deze week? De wending in de soap die het fietspad voor filmhuis en theater MIMIK inmiddels is geworden. Nooit kunnen vermoeden dat de juiste route voor een luttele 30 meter fietsstrook zoveel mensen zolang zou kunnen bezighouden. In Deventer kan dat.
We hebben natuurlijk een traditie opgebouwd van eindeloos emmeren over bepaalde projecten zoals wel of geen nieuw stadhuis, de juiste plek voor het nieuwe filmhuis of de inrichting van al dan niet autovrije stadspleinen. Maar toen ging het om dure miljoenenprojecten. Daarbij vergeleken is dit peanuts. Toch zit de halve stad weer eens hoog in de boom met als gevolg dat het al maandenlang een rommeltje is op de Welle, ter hoogte van het pontje. Toeristen vallen bij het aan wal stappen met de neus in de roodwit gestreepte boter.
Maar nu heeft de verantwoordelijk wethouder plotseling een scherpe bocht gemaakt. We mogen, tot nader order, toch achter de stadsmuur fietsen. Halleluja. Voorheen was dat nog als veel te gevaarlijk bestempeld. Reden is de ontstane onrust in de stad. Dat is geen heel sterk argument om toch te kiezen voor de juiste oplossing maar we doen het er mee. En nu snel die rotzooi opruimen en afwerken. De vakanties komen eraan..
