Stedendriehoek
“Graag vraag ik uw aandacht voor een toch wel bijzonder moment en ook bijzonder mens”, begint bedrijfsleider Coen Mijnen. “Op donderdag 3 juni werkt Ko Vrossink 25 jaar bij het Volkshuis op de Houtmarkt in Zutphen. Hij is een fantastische gastheer en een vertrouwd gezicht voor de gasten. Ko is jubilaris en hij trakteert!”
Het Zutphense Volkshuis werd in 1898 opgericht en is onderhand het laatste échte Volkshuis in Nederland. Het is een plek die mensen uit alle lagen van de bevolking samen laat komen. Sinds 1988 werken hier mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt. “Per jaar begeleiden we ruim 40 mensen met uiteenlopende hulpvragen en niveaus. Mensen verrichten hier arbeidsmatige dagbesteding, wat inhoudt dat ze echt aan het werk zijn en daarmee participeren in de samenleving. De horeca is een moeilijk vak, omdat het ook veel sociale vaardigheden vraagt. Vaak is dat een uitdaging voor onze mensen. Wij proberen hen onder andere die benodigde vaardigheden bij te brengen.” Daarnaast biedt het deze mensen structuur, regelmaat en gezelligheid. “Wij zijn een groot deel van hun leven en dat geldt ook zo voor Ko. Als het zijn werkdag is komt hij als een van de eersten binnen. Ko drinkt dan rustig een bakje koffie en leest alle kranten. Daarna gaat hij aan de slag. Ko doet zijn eigen ding. Hoewel er dagen zijn waarop er geen land met hem te bezeilen is, kunnen we over het algemeen met hem lezen en schrijven”, lacht de bedrijfsleider.
Voordat Ko bij het Volkshuis kwam, zat hij veel thuis en verveelde hij zich. “Ik had niet zoveel contact met andere mensen”, vertelt hij. “Bij het Volkshuis had ik dat wel; ik voelde mij er weer bij horen. In 25 jaar is er veel gebeurd. Ik heb drie verbouwingen meegemaakt, een brand en heel veel verschillende collega’s. Ik vind het leuk dat het nooit hetzelfde is; er gebeurt hier altijd wel wat.” Ko heeft in al die tijd het meest plezier gehaald uit het bedienen van gasten. “Dat vind ik zo gezellig. Als we helemaal vol zitten met allemaal gasten, daar geniet ik gewoon van.” Hij zal voorlopig nog niet stoppen met werken bij het Volkshuis. “Zolang het kan, blijf ik hier werken. Ik hou van de drukte en zo ben ik onder de mensen, dat wil ik niet missen.”
Helaas moest Ko tijdens de eerste lockdown dit wel missen. “We zijn toen in maart echt dichtgegaan”, vertelt Coen. “Op het moment dat we weer open mochten hebben we ons wonderbaarlijk genoeg gered. Wel moesten onze mensen weer het gevoel krijgen van hoe het eerst was. Tijdens de tweede lockdown moesten we helaas weer dicht, maar hebben we wel structuur en het sociale contact erin gehouden. We hebben alternatieven aangeboden, zoals wandeltochten, één-op-één activiteiten en thuisopdrachten. Het Volkshuis is best wel beroemd om zijn appeltaart. In het begin hebben we dagelijks meerdere appeltaarten gebakken en uitgedeeld aan lokale ondernemers. De een was bezig met bakken, de ander met dozen leuk versieren en weer een ander met rondbrengen. Het kwam zo allemaal samen.” Inmiddels is het terras weer geopend en mag het bedrijf weer gasten ontvangen. “Dat het allemaal stapje voor stapje gaat is mooi voor ons. Hierdoor kan iedereen er rustig aan wennen, want voor onze mensen is verandering vaak lastig.”
Ko en zijn collega’s zijn blij dat ze weer aan de slag kunnen. Wat Ko voor werkzaamheden doet als gastheer? “De ene dag is hij bij de bar en de andere dag zijn we hem de hele dag kwijt en is Ko bezig met van alles en niets. Hij is wel een charmeur en haalt ook een geintje uit met de gasten. Dat vinden ze ook leuk.” De vaste gasten weten dat er bij het Volkshuis mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt werken, maar geldt dat ook voor andere gasten? “Ik hoop dat ze realiseren dat het zo is, maar ik wil niet dat het op de gevel te lezen is. We zijn een regulier horecabedrijf en draaien op drukke dagen net zo hard mee als de rest. Dat maakt mij echt trots.”
Gezien de huidige omstandigheden is het niet mogelijk om een receptie te organiseren, maar gasten kunnen Ko wel komen feliciteren op vrijdag 4, zaterdag 5 of zondag 6 juni tussen 10.00 en 16.00 uur. Hij trakteert deze dagen op een kleinigheidje bij de koffie. “Wij van het Volkshuis beschouwen hem als hét gezicht van het Volkshuis. Hij kent iedereen en iedereen kent hem. Ko – we weten dat je dit leest – van harte gefeliciteerd en nog veel jaren werkplezier gewenst!”
