Stedendriehoek
Vergeet Jinek en alle andere ouwehoer-programma’s: deze week stond het mooiste interview van de week in de Stentor. Terwolde is het meest gemêleerde dorp in Nederland. Qua stemgedrag, dan. Een verslaggever van de krant stond bij de plaatselijke supermarkt lukraak passanten te interviewen over hun politieke voorkeur. Wat gaat het dorp met 2200 inwoners, inclusief ondergetekende, stemmen? Schitterend antwoord vond ik iemand die al zijn leven lang CDA stemt, maar het niet kon verkroppen dat Hoekstra de schaatsen onder had gebonden. Dat werd een andere partij!
Ik hoop dat heel Terwolde afgelopen weekend naar het Jeugdjournaal heeft gekeken. Kastdeuren open en loeren naar die tv! Het enige programma waarin er échte vragen worden gesteld en échte antwoorden worden gegeven. Kinderen zijn zo puur. Daar lieg je niet tegen. Behalve op 5 december. Rutte wil een herdershond zijn en Klaver is trots op zijn krullen. Geert Wilders wil niet al te veel doen aan het klimaat. Reden? ‘Dan raakt de portemonnee leeg en dan kan niemand meer naar de McDonald’s.’ De ironie!
Ik lees het kranteninterview verder en zie dat er in het dorp veel PVV wordt gestemd. Naast verdeeldheid zaaien, oogst Wilders kennelijk sympathie in het Terwoldse landschap. We hebben niet eens een McDonald’s! Mensen zijn ontevreden (hè, hè, wie is er wel tevreden in een immense crisis?) en Geert belooft verandering. ‘Ook dat gedoe met àl die buitenlanders!’ beaamt een geïnterviewde. Hij woont in een boerderij met koeien als buren. Geen wonder dat hij het zo zwart-wit ziet. Waar heb je dan last van? Wat maakt dat je in een prachtig dorp kunt klagen om een beetje delen met mensen die het vele malen minder hebben? Waar ben je bang voor, dat ‘ze’ het komen afpakken? Wat dan precies? De banen? Die ‘wij’ niet willen? Oh, je wil hem wel? Nou, dan werk je er toch voor?
Veel boeren en buitenlui zweven nog. Dat wordt vaak als negatief bestempeld, maar is dat niet het mooiste dat er is? Ik ken veel ouwelui die van oorsprong standaard PvdA, VVD of CDA stemmen. Gewoon. Dat is nou eenmaal zo. Maar is twijfel, onderzoek en aarzeling niet prachtig? Draagt mijn stem wel bij? Vertrouw ik de politiek nog? Stem ik op gevoel of tactisch? Heb ik wat met herdershonden, hoe graag wil ik naar McDonald’s? Vragen, zoveel vragen. Volgens mij is het belangrijkste dat je jezelf af moet vragen: hoe zou een mooie wereld eruit zien? Voor iedereen? Het is vaak niet zo zwart-wit.
Renske Kruitbosch is schrijver, columnist en heeft een eigen communicatiebureau, waar zij concepten ontwikkelt en communicatiestrategieën bedenkt en uitvoert. Daarnaast schrijft zij teksten, en gedichten, bedenkt ze slogans en schrijft ze speeches. Haar motto: mensen zijn gek en humor redt alles. www.renskekruitbosch.nl
