Stedendriehoek
Tijdens de landelijke Week van de Eenzaamheid, die nog duurt tot en met donderdag 8 oktober, vraagt ook de Apeldoornse gemeenteraad aandacht voor dit diepgewortelde maatschappelijke probleem. Al enige tijd geleden is binnen de raad hiervoor een speciale werkgroep in het leven geroepen, bestaande uit Alinda Fredriks, Henk van den Berge, Philip de Groot en Lilian Haak. Deze vier gemeenteraadsleden hebben allen hun ‘eigen pakketje’ binnen het thema. Graag ook willen zij van de inwoners van Apeldoorn vernemen hoe eenzaamheid binnen de gemeente wordt ervaren. Er is in dit kader al een mailbox geopend – eenzaamheid@apeldoorn.nl – waar iedereen die daar behoefte aan heeft zijn of haar ervaringen mag delen.
De volledige gemeenteraad van Apeldoorn vindt eenzaamheid een belangrijk thema. Belangrijk genoeg om later dit jaar over dit onderwerp te vergaderen. Maar eerst heeft de vierkoppige werkgroep de taak om in kaart te brengen welke rol eenzaamheid binnen de gemeente speelt. Zij roept de inwoners en organisaties daarom op hun ervaringen met eenzaamheid en initiatieven te melden bij de gemeenteraad. Die laat vervolgens een geanonimiseerde – in verband met de privacyregelgeving – publieksrapportage maken van binnengekomen reacties, die ook de inzenders zullen ontvangen. De reacties worden tevens behandeld in december, bij de bespreking van de gemeenteraad tijdens een expertmeeting.
Rond het deelthema Eenzaamheid & Jongeren fungeert fractievoorzitter Lilian Haak van Groei & Toekomst als woordvoerder: “Ik denk dat veel mensen zich niet realiseren dat eenzaamheid ook onder jongeren en jongvolwassenen een rol speelt. Daar zit ook veel verborgen leed hoor. Een student die alleen in zijn kamertje zit en tijdenlang niemand spreekt, zeker ook in coronatijd. Alleenstaande vaders of moeders, die hun sociale netwerk zijn kwijtgeraakt. Niet iedereen stapt even gemakkelijk op een ander af voor een praatje of ander contact. Natuurlijk, huisartsen zijn wel getraind op het herkennen van eenzaamheid, maar als men daar geen contact mee opneemt, weten zij het ook niet. Het probleem waar wij als gemeenteraad mee kampen, is dat er geen cijfers klaarliggen rond eenzaamheid binnen Apeldoorn. Het wordt niet gemeten en in coronatijd spreek je de inwoners ook persoonlijk minder. We kunnen daarom alleen maar hopen dat veel mensen die met eenzaamheid worstelen, ons de komende tijd gaan mailen.”
Henk van den Berge, fractievoorzitter van de SGP, constateert namens het deelthema Eenzaamheid & Mantelzorgers dat deze groep hulpverleners er niet zelden alleen voor staat. “Dat ze onvoldoende en vaak ook helemaal geen ondersteuning krijgen bij hun zware taak. Het betreft vaak directe familie en vrienden. Intensieve mantelzorg vindt soms de hele dag plaats en trekt dus zowel lichamelijk als mentaal een enorme wissel op de mantelzorger. Als overheid maar ook vanuit de samenleving moeten we daarom streven naar meer respijtzorg: dat mantelzorgers in hun taken af en toe ontlast worden door andere mensen of instanties. Het kan al gaan om iets kleins als een praatje maken of even boodschappen doen. Of tijdelijke opvang van degene die wordt verzorgd, zodat de mantelzorger er een paar dagen tussenuit kan om even te ontspannen. We leven momenteel in een individualistische maatschappij, dat is helaas de tijdgeest. Ik zou graag zien dat we wat nadrukkelijker naar elkaar gaan omkijken, onze maatschappelijke verantwoordelijkheid nemen.”
Philip de Groot heeft als fractievoorzitter van de partij 50Plus bijna vanzelfsprekend het deelthema Eenzaamheid & Ouderen onder zijn vleugels. “Dat is ook de eerste groep waar iedereen inzake eenzaamheid meteen aan denkt”, knikt hij. En dat vindt hij zeker niet onlogisch, getuige ook zijn ervaringsverhaal uit de eerste hand. “Mijn moeder is vorig jaar haar man – mijn vader dus – verloren. Ze deden alles samen. Mijn moeder is ook niet meer erg mobiel; ze loopt moeilijk en heeft weliswaar een scootmobiel en gelukkig nog af en toe leuke activiteiten, maar als je behoorlijk op leeftijd bent is je sociale netwerk vaak nog gering en ligt eenzaamheid op de loer. In de huidige maatschappij is er ook geen direct vangnet meer voor ouderen die hiermee kampen. Ze zijn veelal aangewezen op hun kinderen, maar die moeten ook maar net in de buurt wonen of genoeg tijd voor hen hebben. Ik maak me ook best zorgen in deze tijd van digitalisering, want persoonlijk contact schiet er daardoor steeds vaker bij in. Maak gewoon eens even een praatje met je eenzame buurvrouw, stel ik voor.”
Voor het vierde deelthema, Eenzaamheid & Inclusiviteit diverse groepen, spreek ik met Alinda Fredriks, vice-fractievoorzitter van het CDA. “Iedereen moet kunnen meedoen in onze samenleving, uiteraard dus ook mindervaliden en de LHTBQ-gemeenschap. Zij hebben zeker ook vaak te kampen met eenzame gevoelens, omdat ze zich buitengesloten voelen. Wat te denken van de homoseksuele man die op zijn werk vele ‘grapjes’ van collega’s krijgt te verduren en daar psychisch onder lijdt? Voor mindervaliden, op hun beurt, zijn moeilijker toegankelijke plaatsen binnen Apeldoorn nog vaak een hindernis. Natuurlijk zijn er de speciale ontmoetingsplekken en wordt er hard aan gewerkt om het erop uitgaan voor mindervaliden te vergemakkelijken, maar toch ervaren zij vaak nog een blokkade. Dan kiezen ze ervoor om toch maar thuis te blijven en dat werkt eenzaamheid dan vervolgens in de hand.”
Heeft u een vraag, neemt u dan contact op met de raadsgriffie, via telefoonnummer 14 055 of via e-mail: politiekemarkt@apeldoorn.nl.
Blijf dagelijks op de hoogte van alles waar de gemeenteraad zich mee bezighoudt via Facebook en Twitter.
Foto’s raadsleden: Rob Voss