Stedendriehoek
ZUTPHEN – Het Geheugenspreekuur van de casemanagers dementie is maandelijks in het Odensehuis Zutphen. De eerste dinsdag van elke maand van 11.00-12.00 uur is daar een casemanager dementie van het Dementienetwerk aanwezig die uw vragen kan beantwoorden. Het is een gratis inloopspreekuur en vooraf aanmelden is niet nodig. Dit spreekuur start op dinsdag 3 september en is verder dit jaar op 1 oktober, 5 november en 3 december.
Waarvoor is het Geheugenspreekuur?
Heeft u vragen op het gebied van geheugenproblemen en vraagt u zich af of er meer aan de hand is? De casemanager dementie helpt u verder door informatie te geven over geheugenproblemen en dementie. Het kan gaan om klachten van uzelf of van uw naaste. Als u van uw huisarts de diagnose dementie heeft gekregen kunt u ook terecht bij de casemanager dementie. Door een kort gesprek, waarin u vertelt wat de vraag of behoefte is, kan de casemanagerdementie samen met u kijken of u hulp nodig heeft en welke ondersteuning er nodig is. Allerlei praktische vragen kunt u doornemen met de casemanager dementie, bijvoorbeeld: mantelzorgondersteuning, rijbewijs, dagopvang, et cetera.
Het geheugenspreekuur vindt plaats op de eerste dinsdag van de maand van 11.00 tot 12.00 uur in het Odensehuis (Tengnagelshoek 6).Heeft u vragen die niet kunnen wachten, dan kunt u ook bellen en vragen naar een casemanager dementie, telefoon: 0575 – 59 44 44.
Over het Odensehuis Zutphen
Net als de andere Odensehuizen in Nederland biedt Odensehuis Zutphen mensen met (beginnend) geheugenverlies en hun naasten een perspectief. Isolement proberen we te voorkomen en een levenslijn wordt gevormd. Het Odensehuis is dan ook een plek waar elkaar ontmoeten en samen activiteiten ondernemen centraal staan.
Vrij toegankelijk, zonder diagnose of indicatie. Het Odensehuis staat symbool voor de menselijke maat in de dementiezorg. We werken vanuit de gedachte dat iemand met geheugenverlies of beginnende dementie nog steeds veel vaardigheden en kwaliteiten heeft. Deze talenten willen we tot hun recht laten komen. We praten daarom over deelnemers in plaats van cliënten of patiënten. De deelnemer en zijn leven staan centraal, niet de ziekte en de zorg.
