Ondernemend
APELDOORN – Stel je voor: je werkt al dertig jaar fulltime in het openbaar vervoer. Dagelijks vervoer je met plezier mensen van de ene naar de andere plek. Thuis heb je een vrouw en twee geweldige kinderen. Maar dan, van de ene op andere dag kun je nergens meer heen. Je zit thuis, geïsoleerd. Het ene oog is volledig blind en het andere heeft nog maar twaalf procent restzicht. Je ziet het leven door een koker en het enige dat je verteld wordt is: ‘je moet er mee leren leven’.
Dit overkwam de 57-jarige Guido Kesler. Hij is één van de ruim 300.000 mensen met een visuele beperking in Nederland. In juli 2014 werd hij plotseling blind door een virus. Hij had binnen een paar dagen nog maar twaalf procent restzicht. Zijn leven stortte in. “Ik durfde niet meer naar buiten door mijn slechte zicht. Ik schaamde mij en mijn gezin wist zich er geen raad mee.” Psychisch had hij veel te verduren. Hij verloor veel vrienden en zijn huwelijk liep stuk. Via het ziekenhuis kwam hij in contact met Visio Revalidatie en Advies in Sittard-Geleen. Eén keer per week kwam er een maatschappelijk werker van deze locatie bij hem thuis. “Ik stond in het begin niet open voor hulp. Ik dacht: ‘kletsmaar raak, ik word beter’.” Het drong pas later tot hem door dat zijn aandoening niet te genezen is. Bij het verzorgingshuis voor blinde en slechtziende mensen – Licht en Liefde in Maastricht – ging hij in gesprek met lotgenoten. “Dit hielp mij. Al wist ik dat het een dagelijkse vlucht was van mijn moeilijke thuissituatie en geen langetermijnoplossing.”
Guido besefte dat hij verder moest, ook voor zijn zoons. Hij vroeg zelf een intake aan bij Visio Het Loo Erf, in juni 2015 in Apeldoorn. In augustus mocht hij erheen. “In de eerste week komt er van alles op je af”, zegt de geboren Limburger. “Ik weet nog dat ik op mijn eerste dag een man sprak op precies zijn laatste revalidatiedag. Hij was ook plotseling blind geworden, maar gaf aan dankzij zijn revalidatie bij Visio Het Loo Erf zijn leven weer te hebben opgepakt. Dat gaf hoop.“ Binnen enkele weken begon Guido zichzelf weer te worden. “Je werkt de hele dag hard. De structuur, het contact met lotgenoten en de professionele hulp zijn écht de krachtpunten van Het Loo Erf. Iedereen is hier hetzelfde en je kunt jezelf zijn.”
Na vijfenveertig weken was Guido klaar met revalideren. Toch wilde hij Het Loo Erf niet achter zich laten. Hij besloot te verhuizen naar Apeldoorn en ging in gesprek met Visio over vrijwilligerswerk. “Sinds oktober vorig jaar werk ik hier nu drie dagen in de week. Ik doe van alles. Ik leid mensen rond, ik sta op beurzen en geef voorlichtingen.” Daarnaast is hij werkzaam, vier uur in de week, bij organisatie Sensoor. Die biedt telefonisch een luisterend oor aan mensen die het moeilijk hebben. “Een soort kindertelefoon voor volwassenen.” Met de tools die Het Loo Erf hem heeft aangeboden, heeft hij anders leren leven. “Je moet het uiteindelijk zelf doen. Het is hard werken, maar je wordt hier goed geholpen.”
Visio Het Loo Erf is het enige centrum in Nederland voor intensieve revalidatie voor slechtziende en blinde mensen die willen (re-)integreren in de maatschappij. De locatie bestaat uit verschillende gebouwen waar dagelijks allerlei trainingen plaatsvinden. “Er is ruimte voor zo’n zestig cliënten om intern te verblijven.” Iedere cliënt heeft zijn eigen kamer en er is een grote eetkamer en recreatieve ruimte. “Het is heel belangrijk om met lotgenoten te praten.”
Iedere dag zijn er lessen. Naast de persoonlijke doelen zijn er een paar hoofdvakken, waaronder computervaardigheden, braille-les en mobiliteit. De cliënten volgen ergotherapie. Hier leren ze huishoudelijke vaardigheden, waaronder koken, strijken en wassen. Het centrum biedt sport, creatieve vakken, uitgebreide psychologische hulp en er zijn groepssessies. “Je krijgt een trajectbegeleider, met wie je iedere week evalueert hoe het is gegaan. Het is ook mogelijk voor cliënten om open dagen te organiseren voor familie en vrienden. Je kunt hen een belevingscircuit laten doen, zodat ze ervaren hoe het is om visueel beperkt te zijn. Ook is er gedacht aan een woonunit, een soort oefenappartement voor de mensen die zelfstandig gaan wonen na hun revalidatie. Naast je lessen moet je dan je huishouden doen en boodschappen. Na één à twee weken wordt er gekeken waar je tegenaan liep en wat goed ging.” In het weekend zijn de cliënten thuis om bij hun partner/familie te kunnen zijn.
Het belangrijkste is dat Guido weer geniet van het leven. Hij vertelt gepassioneerd over zijn werk en privéleven. Een van zijn favoriete bezigheden is nog steeds reizen en met zijn navigatiesoftware en blindenstok komt hij overal. De Limburger vertelt trots: “Ik heb nu een hele lieve partner. Tijdens het revalideren heb ik vrienden voor het leven gemaakt. Ik spreek de meesten nog wekelijks. Ik heb op dit moment een mooi appartement op het oog. Apeldoorn is een prettige stad om te wonen. Het is overzichtelijk en ik voel me hier prima thuis.” Voor meer informatie over Visio, zie de website www.visio.org
