Sport
APELDOORN – Binnen de vereniging blijft het ongetwijfeld tot en met de laatste speeldag in de Hoofdklasse B botsen. Waarschijnlijk komen de verongelijkte BV’tjes die zich storen aan het klimaat dat Peter Boeve bij csv Apeldoorn heeft gecreëerd, over een aantal jaren pas tot inzicht dat er naar Apeldoornse maatstaven gemeten momenteel iets uitzonderlijks gaande is in het Orderbos. Hoe Boeve’s roodgele tornado zaterdagmiddag huis hield tegen het arme SDV Barneveld, is ter plaatse lange tijd niet vertoond. Sinds 2002 is er geen beter en aantrekkelijker voetbal gespeeld op de Apeldoornse velden. Om ieders geheugen op te frissen: AGOVV werd in dat jaar onder Peter Bosz algemeen amateurkampioen van Nederland!
Het pak slaag tegen AZSV (0-5) op de allereerste speeldag deed het ergste vrezen voor het verdere verloop van het seizoen. Er bestonden gerede twijfels of csv’s selectie in de breedte wel voldoende kwaliteit herbergde om een zwaar jaar in de Hoofdklasse ongeschonden te doorstaan. Drie maanden en twaalf wedstrijden later logenstraffen ‘meester’ Peter Boeve en zijn leerlingen vooralsnog alle bange voorgevoelens. De ‘tweede garnituur’ compenseerde ruimschoots het gemis van de geblesseerden Maarten Boeve en Jesse Hartgers en de geschorste Jordi van Dalen. Of ze nu Boers, Güveli, Van Beek, Van der Hulst, Perdon of Kaya heten, ze draaien ogenschijnlijk moeiteloos mee in de goed geoliede machine die Boeve heeft geschapen. Na de wervelende voetbalshow van afgelopen weekend tegen SDVB (4-0) komt zowaar de koppositie in de Hoofdklasse B in zicht.
De Barnevelders raakten zaterdagmiddag hoe dan ook behoorlijk van de leg. De aanvalsgolven volgden elkaar in zulk hoog tempo op dat de bezoekers voortdurend naar adem stonden te happen. Met Frank Boers, een van de jonge exponenten van Boeve’s hogeschoolvoetbal, als een van de meest ijverige aanjagers. Keer op keer denderde de 22-jarige buitenspeler, pas voor de tweede keer basisspeler, over de linkerflank voorwaarts. Rechtsback Van de Veen moet helemaal tureluurs zijn geworden van de schier onvermoeibare Boers. Natuurlijk ging er weleens wat mis. Juist op een moment waarop Sander Krijns en Richard van Schooten verwijtend richting de overijverige aangever blikten over de nauwkeurigheid van diens voorzetten, ging Boers voor eigen succes en opende de score.
Dat de 1-0 pas zeven minuten voor rust viel, was eigenlijk het enige verwijt dat Boeve zijn spelers na de galavoorstelling kon maken. En ook dat de teller na 90 minuten stokte bij ‘slechts’ vier goals. De maker van de eerste treffer keek zelf met een voldaan gevoel terug op zijn eigen optreden: “Over de eerste helft ben ik wel tevreden. De tweede helft ging het wat moeizamer. Elke keer een sprint trekken, kost kracht. Als je dat twintig keer per wedstrijd doet, raakt de pijp vanzelf leeg. Bij die goal zag ik Sander wel staan, maar ik dacht: ‘ik doe het zelf’. Hij zat er lekker in. Als ik al eerder de bal goed terug had teruggelegd op Sander, hadden we al na drie minuten voor kunnen staan. Bij die goal die werd afgekeurd, raakte ik ‘m met de hand. Al deed ik voor mijn gevoel helemaal niet zoveel verkeerd.”
“Ik heb er lang op moeten wachten. De trainer heeft altijd gezegd dat hij vertrouwen in me heeft. Voor de wedstrijd zei hij me alleen maar dat ik ervan moest genieten. Als je vaker speelt, word je vanzelf wat rustiger. Het is wel mooi hoe andere jongens nu opstaan en laten zien dat ze het niveau aankunnen. Volgende week een topper tegen ACV. Of ik dan weer in de basis sta, moet je aan de trainer vragen. Als hij me opstelt, dan sta ik er”, kijkt Boers al vol verlangen uit naar de klus in Assen.
Peter Boeve was na afloop eveneens complimenteus. “Boers is dodelijk als hij op één op één speelt. Maar al die jongens maken hele grote stappen. We kunnen wel drie of vier systemen spelen. We hebben gewoon met vier spitsen gespeeld. Eigenlijk had de wedstrijd na vijf minuten al beslist moeten zijn.”
