Stedendriehoek
RTL-nieuws meldde onlangs dat het twee mensen had gevonden, een dertiger en een veertiger, die uit vrije wil een fietshelm waren gaan dragen. Hoe gaat zoiets in z’n werk trouwens? Gaan dure verslaggevers dagenlang posten langs drukbereden fietsroutes, net zo lang tot ze een paar fietsers spotten die er jong uitzien en een helm dragen, om deze dan ter plekke voorzichtig van hun fiets te trekken?
Maar goed, steeds meer ongelukken met fietsers, langssjezende en -slalommende speed pedalecs, altijd de kans, hoe klein ook, op botsen of vallen en wat je daar allemaal niet van zou kunnen oplopen enzovoorts, nee, de relatief jonge dragers voelden zich veiliger door voortaan met een helm op te trappen. Dus… prima voor ze, fijn toch? Toch, is dit nieuws, vroeg ik me in eerste instantie hardop af, en waarom moet ik dit weten? Vanaf de bank naast me werd ik direct meesmuilend bekeken, bekend als men is met mijn afkeer van hoofdbedekkingen die je er raar doen uitzien en tegelijkertijd je kapsel verruïneren.
De volgende gedachtes waren nog wat vileiner, want wie zat er nou achter dit bericht dat de wereld in was geslingerd? De vereniging van fietshelmfabrikanten misschien, die zich al lobbyend en ritselend een plekje in het nieuwsaanbod had weten te bemachtigen omdat de nieuwste lijn prijzige fietshelmen in 17 verschillende hoofdpijnkleuren dringend aan de man gebracht moest worden? Het verbond van verzekeraars dan, dat zich alvast wil gaan indekken tegen het vergoeden van mogelijke materiële schade en medische behandelingen? U claimt schade aan lijf en fiets en u droeg geen helm? Dan ook geen geld.
Ik ben natuurlijk niet gek, ik voer een achterhoedegevecht voor de buis. In deze wereld die steeds meer geobsedeerd is geraakt door het ten koste van alles willen vermijden van ook de meest minieme risico’s zal de fietshelm straks ongetwijfeld tot de wettelijk verplichte standaarduitrusting van elke bestuurder van een driewieler, e-bike of omafiets gaan behoren. Ook voor een ritje van twee minuten door een doodlopende straat naar de brievenbus. Dit nieuwsbericht bracht deze aanstaande werkelijkheid dus weer een stapje dichterbij. Ik zat erbij en keek er naar. Maar morgen ga ik dus een heel eind fietsen, nu het nog lekker onveilig kan.
